Αφιερωμένο στον γιο μου

 

Αφιερωμένο στον γιο μου

Ο Μάρτιν Κάμερον είναι ένας επιτυχημένος συγγραφέας αλλά δεν καταφέρνει να γεφυρώσει την απόσταση με τον γιο του Κένεθ, ο οποίος βουλιάζει κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο στο έρεβος της μοναξιάς.

Τη μέρα που ο Κένεθ εγκαταλείπει το γραφικό Μέινχοουμ, ο Μάρτιν ξεκινά τη συγγραφή του βιβλίου «Αφιερωμένο στον γιο μου» στο οποίο καταθέτει σκέψεις και συναισθήματα που δεν είχαν ειπωθεί. Μετά την ολοκλήρωση του κύκνειου άσματός του ο διάσημος συγγραφέας κλείνει μια για πάντα τα μάτια του αφήνοντας πίσω του έναν ανεξερεύνητο θησαυρό. Είκοσι χρόνια αργότερα ο Κένεθ επιστρέφει στη γενέτειρά του για να συμπαρασταθεί στη μητέρα του Νταιάν, η οποία του παραδίδει το βιβλίο ξυπνώντας όλα εκείνα τα μορμολύκεια πλάσματα του παρελθόντος που ο ίδιος, όμως, δεν είναι ακόμη έτοιμος να αντιμετωπίσει.

Απογοητευμένος από τη ζωή του ψάχνει τον εαυτό του και γίνεται συνεργός σε ένα  περίεργο συναισθηματικό παιχνίδι προσπαθώντας να λύσει γρίφους μέσα από τους ήρωες των βιβλίων του πατέρα του, οι οποίοι τον κατευθύνουν στο φως.

Θα καταφέρει να βρει το κουράγιο να διαβάσει το βιβλίο και να συγχωρήσει τον πατέρα του; Θα αναζωπυρώσει το πάθος για τη γυναίκα που κάποτε αγάπησε και πριν από πολλά χρόνια έσφιγγε στην αγκαλιά του;

Σημείωμα συγγραφέα

Το «Αφιερωμένο στον γιο μου» βασίζεται σε μια ιστορία που είχα γράψει πριν από αρκετά χρόνια, περίπου στα δεκαεπτά μου, όταν η αγάπη μου για τη σκηνοθεσία θέριευε.  Το 2017, σε μια προσπάθεια να ασχοληθώ ενεργά και σοβαρά με τη συγγραφή, αποφάσισα να κάνω το ντεμπούτο μου με τη συγκεκριμένη ιστορία επειδή είχε επιδράσει μέσα μου με έναν ιδιαίτερο τρόπο, ξεκλειδώνοντας τα συναισθήματά μου και την ίδια στιγμή καρατομώντας τις ανασφάλειες και τα συμπλέγματά μου. Άλλαξα πολλά από την αρχική ιστορία και τελικά παρέδωσα το κείμενο στον, αγαπημένο φίλο πλέον, έκδοτη, Ιωάννη Τσαχουρίδη.  

Το βιβλίο κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2019 από τις Εκδόσεις Γράφημα σηματοδοτώντας μια όμορφη και επιτυχημένη συνεργασία. 

Έγραψαν για το «Αφιερωμένο στον γιο μου»:

Ο συγγραφέας κατάφερε να με παρασύρει στην ιστορία του Κένεθ από την αρχή, γιατί μου κλείδωσε όλα τα συναισθήματά μου από το πρώτο κεφάλαιο διαβάζοντας την σκηνή της μάνας που εγκαταλείπει το παιδί της, το οποίο είναι πεσμένο μέσα στα λασπόνερα. Αυτό ήταν για εμένα… δεν χρειαζόταν κάτι άλλο για να κολυμπήσω μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Επίσης μου άρεσε η γραφή του πολύ, γιατί ήταν απλή, μεστή, αφηγηματική με όμορφους διαλόγους που ξεδίπλωναν τους χαρακτήρες των ηρώων και ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να κατανοήσει τις ενέργειες του πατέρα, του γιού αλλά και του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος, γιατί η ιστορία ξεδιπλώνεται σε μία μικρή κωμόπολη, στο Μέινχοουμ στην γενέτειρα του Κένεθ.

Το βιβλίο το αγάπησα, γιατί ο συγγραφέας έχει ενσωματώσει πολλά μηνύματα και αλληγορίες. Έχει πολλές μυρωδιές και αναμνήσεις από τις παιδικές ηλικίες, τονίζει ότι δίπλα από την δόξα προχωράει με σκυμμένο το κεφάλι, η μοναξιά, η δυστυχία και η απελπισία. Όλη αυτή η ένταση, ο συναισθηματισμός και οι ακραίες αντιδράσεις έρχονται να σου δείξουν ότι ο σεβασμός, η υπομονή, η αγάπη, η επικοινωνία με τους άλλους, ο διάλογος, είναι σημαντικά πράγματα που τα ξεχνάμε και ζούμε μόνοι μας μέσα στην μιζέρια και στον εγωισμό. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τα παιδιά μας, πρέπει να είμαστε δίπλα τους γιατί ο χρόνος περνάει και δεν ξαναγυρνάει.

(Παρασκευή Παρισση για τους Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών)

Ένα βιβλίο καλογραμμένο με σφιχτή δεμένη ιστορία και καλή χρήση της γλώσσας, πιο απλή ή πιο σύνθετη ανάλογα με το που θέλει να δώσει έμφαση ο συγγραφέας και να τονίσει σε ένταση τα συναισθήματα των ηρώων με έκανε να το διαβάσω μέσα σε λίγες ώρες χωρίς σταματημό.

Η ιστορία του βαθειά συγκινητική απευθύνεται σε όλους κι όλες εκεί έξω που είναι γονείς και θέλουν να πουν στα παιδιά τους όσα δεν τους έχουν πει έως τώρα αλλά για κάποιο λόγο είτε φοβούνται να το κάνουν είτε το αναβάλλουν γιατί δεν είναι έτοιμοι να έρθουν αντιμέτωποι με τα πιθανά λάθη που έχουν κάνει τόσα χρόνια κατά την διάρκεια του μεγαλώματος των παιδιών τους.

Μέσα στο βιβλίο θα δούμε κι άλλες ιστορίες δευτεραγωνιστών να διαδραματίζονται παράλληλα με την ιστορία του κεντρικού ήρωα. Κοινό τους χαρακτηριστικό η σχέση παιδιού-γονέων αλλά τόσο διαφορετικά προσεγγισμένες και δοσμένες από τον συγγραφέα.

Το νόημα του βιβλίου τελικά είναι η αποκατάσταση και η λείανση των σχέσεων των ατόμων μέσα στην οικογένεια. Δεν πρέπει να προσπαθούν να ξεφύγουν από τα προβλήματα αλλά να τα βλέπουν στα μάτια και να τα αντιμετωπίζουν με δύναμη και κουράγιο.

(Κυριακή Γανίτη για το Dominica Amat)